سیستم های اعلام حریق شامل مجموعه ای از وسایل و دستگاهها می باشند که برای تشخیص و اعلام خطر به مردم به وسیله ابزارهای صوتی و تصویری در زمانیکه دود، حریق ، گاز منوکسید کربن و سایر شرایط اورژانسی دیگر وجود دارد مورد استفاده قرار می گیرند.انتخاب سیستم های اعلام حریق بستگی به ساختار ساختمان دارد.
انواع سیستم ها ی اعلام حریق :
تمام سیستم های اعلام حریق اساساُ بر پایه یک اصل عمل می کنند.اگر ردیاب سیستم های اعلام حریق تشخیص دود و یا حرارت بدهند ،آژیر سیستم های اعلام حریق شروع به اعلام خطر می کنند.سیستم های اعلام حریق به چهار دسته تقسیم می شوند:
- سیستم های اعلام حریق حریق متعارف Conventional Fire Alarm System
- سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر Addressable Fire Alarm System
- سیستم های اعلام حریق آنالوگ آدرس پذیرAnalogue Addressable Fire Alarm System
- سیستم های اعلام حریق بی سیم Wireless Fire Alarm System
سیستم های اعلام حریق متعارف
درسیستم های اعلا م حریق متعارف تعدادی نقاط تماس (Call Points) و ردیاب ها که در قالب یک مدار به هم متصل هستند در یک منطقه از ساختمان به صفحه کنترل مرکزی متصل هستند.هر منطقه یک مدارمی باشد.صفحه کنترل سیستم اعلام حریق دارای تعدادی لامپ منطقه می باشد.دلیل وجود مناطق در سیستم های اعلام حریق ، اعلام نسبی مکان حریق می باشد. که نکته بسیار مهمی برای تیم آتش نشانی می باشد.دانستن دقیق محل حریق به تعداد مناطق صفحه کنترل و تعدادمدار هایی که در ساختمان نصب شده اند بستگی دارد.صفحه کنترل سیستم های اعلام حریق متعارف دارای حداقل دو آژیر می باشند.هر کدام از مدار ها شامل یه دستگاه پایان خط می باشند که برای نظارت بر اهداف استفاده می شوند.
سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر
اصول ردیابی و تشخیص سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر مشابه به سیستم های اعلام حریق متعارف می باشد به جز اینکه صفحه کنترل می تواند مشخص کند که دقیقا کدام ردیاب و یا نقطه تماس ، آژیر را آغاز کرده است.مدار ردیابی در سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر به صورت حلقه ای سیم کشی شده اند و ظرفیت هر یک از حلقه ها تا 99 دستگاه می باشد.ردیاب سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر اساسا همان ردیاب های سیستم های اعلام حریق متعارف هستند با این تفاوت که در سیستم های آدرس پذیر هر ردیاب داری یک آدرس منحصر به فرد می باشد.آدرس در ردیاب ها به وسیله Dil Switches و صفحه کنترل برنامه ریزی شده اند برای نمایش اطلاعات مورد نیاز در زمانیکه یک ردیاب به خصوص شروع به کار می کند.
سیستم های اعلام حریق آنالوگی آدرس پذیر
سیستم های اعلام حریق آنالوگی آدرس پذیر اغلب سیستم های اعلام حریق هوشمند خوانده می شوند و دارای نوع های بسیار متفاوتی می باشند که بر اساس پروتکل هایشان تشخیص داده میشوند.اساسا سیستم های اعلام حریق آناگوک آدرس پذیر بسیار پیچیده تر از سیستم های اعلام حریق متعارف و سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر هستند و همچنین قابلیت ترکیب کمتری با بیشتر امکانات دارند.هدف اصلی این سیستم ها کمک برای جلوگیری از وقوع اشتباه آژیر خطر می باشد.بوسیله سیستم های اعلام حریق آنالوگ آدرس پذیر تا 127 دستگاه ورودی شامل : ردیاب دود ، نقطه تماس ،ردیاب حرارت ، مانیتورهای تماس و سایر دستگا های رابط را به یک حلقه ردیاب متصل کرد.علاوه بر 127 دستگاه ورودی تا 32 دستگاه خروجی شامل حلقه های صوتی ،ماژول امدادی ،ماژول تصویری نیز میتوانند متصل باشند. سیستم های اعلام حریق آنالوگی آدرس پذیر در مدل های 2،4،8 حلقه ای موجود می باشند که به معنای نظارت یک مکان بزرگ ازیک پنل تکی می باشد.